Opis:
Witam, Mam na sprzedaż piękny oryginalny pistolet dwulufowy z początku XVIII w. Kaliber 13,5 mm (.54). Sygnowany nazwiskiem rusznikarza Paufile Paris (1730/1840). Jest to Pistolet cywilny, na który w tamtym czasie mogła sobie pozwolić tylko bardzo zamożna osoba. Pistolet jest bogato inkrustowany złotem i srebrem, okucia i zamnki są misternie grawerowane, kolba w z orzecha włoskiego jest w doskonałym stanie niemal muzealnym. Sprężyny są bardzo mocne, obydwa kurki idealnie zatrzaskują się w dwóch pozycjach, kominki są oryginalne i z łatwością się odkręcają. Z encyklopedii dla rusznikarzy Stöckel Vol.II s. 2. 925, możemy się dowiedzieć, że Paufile pracował w Paryżu w latach 1723-1724. (Posiadam skan str. 925 z powyższej pozycji). W pierwszej połowie XIX wieku pistolet został dostosowany do inicjowania zapłonu za pomocą kapiszonów, co było bardzo powszechną praktyką. Należy podkreślić, że Francuskie prawo w tamtym okresie mocno ograniczało eksport własnej broni palnej, dlatego w przeciwieństwie do innych produkcji jest ich na rynku tak niewiele. Analiza pistoletu oraz rusznikarza Paufile (Paufille, Pofile): Opis pistoletu – analiza kolekcjonerska i historyczna Rodzaj broni: Dwulufowy pistolet czarnoprochowy, odprzodowo ładowany, rozdzielnego ładowania, typ kapiszonowy (ang. percussion cap pistol). Pierwotnie pistolet skałkowy, przerobiony na kapiszonowy – widoczne cechy oryginalnej skałkowej konstrukcji (np. płaskie zamki z miejscem po panwiach). Kaliber: ok. 13,5 mm (.54) – typowy dla XVIII-wiecznych militarnych lub podróżnych pistoletów. Długość: 37 cm – klasyfikowany jako pistolet podróżny (carriage pistol) lub oficerski. Cechy charakterystyczne: Sygnatura: Paufile à Paris wyryta na zamku oraz złotem inkrustowana na grzbiecie luf. Lufy: Stożkowe, dwulufowy układ równoległy (side-by-side), wykończone klasycznym żebrem z bogatym złoceniem. Dekoracja: Barokowe grawery roccaille, muszle, liście akantu – typowe dla stylu rokokowego i baroku francuskiego (1720–1770). Kabłąk spustowy z żelaza, zakończony maszkaronem – często występujący w luksusowych broniach francuskich XVIII wieku. Kolba: z orzecha włoskiego, rzeźbiona z wstążkami i srebrnymi inkrustacjami. Bogaty kaptur kolby z motywami liści i ornamentem przypominającym głowę lwa lub maszkaron. Rusznikarz: Paufile / Paufille / Pofile (Paryż) Dane ze Stöckela, tom II, str. 925: Mistrz rusznikarski i rusznikarz wojskowy (BM+Feuerwerker). Miejsce pracy: Rue de Grenelle, dzielnica St-Eustache (Paryż). Uczeń znanego mistrza Denisa GENARD (Gérard) – co dodatkowo świadczy o wysokim poziomie jego rzemiosła. Możliwe alternatywne zapisy nazwiska: Pofile, Paufille, Pauphile – typowe dla epoki, nazwiska były fonetyzowane i zapisywane różnie. Na podstawie stylu, konstrukcji i oznaczeń można rozróżnić dwa okresy: Części pierwotne (skałkowe): Styl barokowo-rokokowy, ornamenty, sygnatura Paufile’a, budowa kolby i kabłąka – wszystko wskazuje na okres 1720–1740. Najpewniej wykonany przez Oliviera Paufile’a osobiście lub w jego warsztacie. Modernizacja do zamka kapiszonowego: Przeróbka najpewniej wykonana między 1830 a 1850 rokiem, prawdopodobnie przez innego rusznikarza.
I tak dla formalności: UoBiA Art. 11. Pozwolenia na broń nie wymaga się w przypadku: 10) posiadania broni palnej rozdzielnego ładowania, wytworzonej przed rokiem 1885 oraz replik tej broni;